ŞIH....

Köye bir şıh misafir gelir.

Buyur edilir, köylülerle birlikte odaya alınır.  Köylüler ne keramet edecek

diye ağzının içine bakarken, şıh arada bir irkilir gibi yapıp “Hoşt” deyiverir.

Köylüler bunun bir keramet olduğunu anladılar ama ne kerameti olduğunu

anlayamadılar, merakla sordular:

“Ya şıh hazretleri nedir o arada hoşt

dediğin?..”

Şıh:

“Bir köpek Kabe'nin duvarına

işeyecek gibi niyetleniyor, onu görüyorum tabii ki, hoşt diye kovalıyorum…”

Köylülerin itikadı bir iken bin oldu…

Olanları kapının eşiğinden dinleyen evin hanım ağası sofrayı hazırladı.

Herkesin önüne üzerinde et olan pilav geldi…

Şıhın tabağında sadece pilav vardı…

Şıh bir süre etsiz tabağa baktıktan sonra, kapıda beliren hanım ağaya

“Benim tabağımda et niye yok, bunun bir sebebi var mıdır ey hatun?” diye

sordu…

Hanım ağa yaklaştı, tabağı ters çevirdi, onun etlerini pilavın altına koymuştu…

Pilavın altında etlerin gözükmesiyle

elindeki kepçeyi şıhın kafasına indirdi:

“Ulan tabağındaki eti görmedin de,

Kabe'deki iti mi gördün deyyus.."

İşte boyle her titreyeni, her höyküreni, her irkileni keramet sahibi zannedip dinimizi öğrenmeye niyet etmek ne kadar acı  verici!..

 Yüce Allah bize Kur'an-ı gönderdi. Merak edip bir kez Türkçe mealini okumadık. Anlamaya çalışmadık.

  İyi ki bir eli sopalı hanım ağa arasıra ortaya çıkıveriyor.