TAŞIT ARACI

Yarım asır evvel,

Bilhassa Çarşamba pazarında,

Şehir dedikleri Aksaray’da at, eşek, öküz, deveden geçilmezdi.

Çarşı etrafı hep hanlar ile dolu idi.

Vatandaş, binbir emekle yetiştirdiği mahsulü, Ulucami önündeki park yerlerinin bulunduğu arsaya döker,

Satmak için haftalarca bekledikleri olurdu.

Dağarcığındaki yufka ekmeğine katık diye, korka ürke ekmekçi Zülfigar’dan aldığı pideyi katık sarıp yediğini çok görmüşümdür.

Hele birde buğdayını sattı mı,

Helvacı Halil İbrahim’in dükkanından 250 gram tahin helvasını aldı da köyün yolunu tuttumu dünyalar onun olurdu.

Ayağında çarık,

Kaput bezinden don gömlek...

Köylünün hali bu idi.

Haşim Özgel’in dört tekerlekli üstü açık kamyonla Bor’a altı saatte,

Ankara’ya 8-10 saatte gidildiğini çok bilirim.

Ne zaman ki demokrasi merhaba dedi Türkiye’de.

Dışa açıldı vatandaş,

Uzaklar yakın oldu,

Yakınlarda uzak.

Hele şimdiye bir bakın...

Her kapıda özel araba.

Lüks otobüs ve tren yolculuğu neredeyse battala uğrayacak.

Uçakla seyahat göbek atıyor.

Türkiye ve Türk insanı o yakamızı bir türlü bırakmayan Haçlı Savaşları Dünya’nın tek süper gücü Osmanlıyı en sonunda bu hallere bıraktı.

Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır,

Eğer uğrunda ölen varsa vatandır.

Kalın sağlıcakla...