TEBDİLİ KIYAFET

Atatürk’ün sağlığında,

Münakalat vekili yani,

Ulaştırma Bakanı Ali Çetinkaya, tebdili kıyafetle halkın arasında dolaşırmış.

Bilhassa trenlerde umulmadık zamanda bulunur , tren memurlarının çalışmalarını izlermiş.

Kara taşıtının az olduğu o devirde,

Tren seferleri hınca hınç yolcu ile dolarmış.

Koridorda balık istifi yolcular,

Mebuslara mahsus boş kompartımanı aç diye kondoktorun cebine bir sigara parası sokanlar olmuş.

Bilet konturol memuru, parayı kabul etmemiş... Kaldırıp atmış.

Ne yapıyorsun kardeşim,

Beni işimden mi edeceksin

Başımızda bir kel Ali var,

Hiç belli olmaz.Yanımızda türer.

Diyen memuru tebdili kıyafetli ulaştırma bakanı o anda memuru izler.

Bir maaş ikramiye ile tren memurunu ödüllendirir.

Ve bir de takdirname gönrerir.

Gördünüz ya Atatürk devrinin devlet otoritesini.

Kaç sene evvel,

Bir daire müdürü ile karşılaştım.

İllede bir kahvemi iç dedi,kıramadım.

Müdüriyet kapısında sandalyede oturan odacı hiç istifini bozmadı.

İçeri girdik.

Müdür Bey bezi aldı, masasını silmeye başladı.

Odacıyı çağırdı.

Bize iki kahve getir dedi.

Ağırdan alarak gitti.

Niye böyle isteksiz bu odacı? Hasta ise izin ver.Doktora gitsin iyileşsin gelsin.

Yok hocam!

Sırtını siyasilere dayamış.

Hele bir dokun da bak,

Sürgün hazır bizim için.

Demesin mi.

Bizdeki demokrasi anlayışını gördünüz mü?

En kötü demokrasi ,

En iyi diktatoryadan,

Daha iyidir.

Kabul.

Ve fakat devlet otoritesi kaldı mı söyleyin.

Türkiye’mizi bu günkü

Çıkmaza sokan siyasettir.

Her iktidar olanlar,

Benden senden demeleri yüzünden

Türkiye karanlığa doğru gidiyor.

Avrupa ve Amerikanında istediği bu.

Düşmanı sevindiriyoruz.

Kalın sağlıcakla...