TEBDİLİ KIYAFET

Çok eskiden, tren yolculuğumda şahit olmuştum.

Resmi kıyafetli bilet kontrol memuru

- Biletler...

Diye hafifçe tıkırdatırdı kapıyı...

Herkes biletini çıkarır kontrol edildiğine dair işaret vurulurdu.

Biletsiz bir yolcu bilet alamadım abi idare et diye bir sigara parası sıkıştırmıştı memurun cebine.

- Memur buna kızdı ve o günler geride kaldı. İşimden olurum diye feryat ederek cebindeki parayı çıkarıp fırlattı.

Kompartımanda bulunanlardan biri.

- Ben olsam alırım. Aldığınız para ne ki? Al şu garibanın hediyesini dağ başında indirme. Sanki yapmadığınız işmi, bunca memurun içinde bir sen mi doğrusun dediğinde, tren memuru, o günlerin münakalat bakanından bahisle;

- Nasıl alırım arkadaş! Başımızda bir kel herif türedi. Nereye gitsen karşına çıkıyor. Alamam dedi ve biletsiz yolcuyu küçük bir istasyonda indirdi.

Olaya şahit olan bizler bir bilet parasını aramızda tamamlayarak gariban yolcuya verip bilet aldırdıktan sonra yolumuza devam etmiştik. 

Atatürk zamanında eski adıyla Ulaştırma Bakanı Ali Çetinkaya’nın tebdili  kıyafet edip trenlerde yolculuk yapması dilden dile dolaşırdı.

Tam tamına 70 yıl önce, Aksaray’ımızda belde sınırları dahilinde emniyet ve asayiş şimdiki gibi,

Polis kontrolunda idi. Yol ile telli ve telsiz telefonun hayal olduğu yıllar.

Kuş uçmaz kervan geçmez diyebileceğimiz kırsal arazide,

Soygun olayları sık sık duyulurdu.

Suçlular da genellikle ne tesbit edilebilir ve nede yakalanırdı.

Böyle bir ortamda,

Avni  bey adında bir komser tayin edilmiş ve göreve başlamıştı.

Bir kaç ay içinde,

İlçemiz emniyet ve asayişinde bir fevkaladelik görüldü. Herkes kapısı açık yatıyor.

Korkusuzca yolculuklar oluyor.

Hırsızlık ve soygun söylentileri, artık konuşulmuyordu.

Ancak, komser Avni bey deyince akan sular dururdu.

Herkesin sevgi ve itimadını kazanmış olan komser Avni Bey,

Tebdili kıyafetle dolaşır,

Kış günleri, kürke sarınmış ve bir hakim noktada gelip geçeni gözetlerdi.

Sarhoşlar dahi;

- Yavaş konuş hiç belli olmaz komser Avni Bey buralarda bir yerde olabilir endişesi duyarlardı.

Avni bey’in görev yaptığı senelerde,

Aksaray halkı öyle bir rahat etti ki,

Zengini fakiri bir oldu.

Güçlü inine çekildi.

Güçsüz korundu.

Milletin layık olduğu,

Mal ve can emniyeti de zirveye ulaştı.

O devirlerde, nahiye ve köylerin emniyet ve asayişinden

Şimdi olduğu gibi, Jandarma sorumluydu.

Jandarma yüzbaşısı Tahsin bey, dor atıyla karakollara çıkar denetlemeler de bulunurdu.

Ortaköy nahiyesi ve köylerinden tutunda,

Gelveri Taşpınar, Sultanhanı Acıpınar, nahiyeleri ve bağlı bulunduğu 150 pare köy, 200 pare yayla, jandarma bölgesiydi.

Bir deve katarı soygunu ile devecinin katli hadisesi,

Dilden dile dolaşırdı.

İlçe jandarma  komutanı yüzbaşı  Tahsin Bey ile,

KomserAvni bey.

Kafa kafaya verip, bu düğümü naksıl çözeceğiz ve suçluları nasıl tespit edip yakalayacağız diye planlar hazırlıyorlardı.

O zamanlar nakliye işlerinde pek itibarlı olan deve katarlarına musallat olan soyguncuları yakalamak için,

Komser Avni bey’in deveci kılığına girip,

Katarda bulunanlara arkadaşlık kurması meşhurdur.

Yüzbaşı Tahsin bey ve adamlarına katarı teslim edip,

Başka deve katarlarının konakladığı su başlarında konaklayıp arkadaşlık ediyorlar ve ip uçları elde edilmesi sayesinde de,

Soygun ile kıtel yapanlar tespit edilmiş ve yakalanmıştı.

İlçede emniyet ve asayiş o günün şartlarında dahi iyiden iyiye sağlanmıştı. Bu vesile ile,

Komser Avni bey ile yüzbaşı Tahsin bey’i şükranla anıyorum.

Nur içinde yatsınlar.