TÜRKİYE GİBİSİ YOK

Aksaray’ın Salı pazarına,

Bir gidin de dolaşın.

Yalnız kuş sütü yok.

Ne ararsan bulursun.

Hem de ucuz dedikçe ucuz.

Tüketici bayram yapıyor.

Alan razı satan razı.

Üreticinin alın terinin ne çok ucuz olduğunu görünüz.

Buna rağmen üretici de tüketici de halınden memnun.

Fakir aranıyor.

Hani nerede fakir.

Hele şu yollara bakınız.

Arabalardan geçilmiyor.

Fakir olan elinden bir iş gelmeyen.

Bir uğraşısı olmayanlar.

Miskin miskin dolaşırsan.

Ve bir becerin yoksa elbette yoksulluk çekersin.

Bunların gözü zengin olan da.

Atın kazancı eşek için  öyle mi yavaş gel.

Yufkacı bir hanım;

Çalışacak kadın bulamıyorum.

Diye şikayetçi.

Yufka açmayı bile beceremiyorsan sana kim ekmek verir.

Bir dilenci geldi büroma.

Su gibi genç ve güzel dileniyor.

Anam öldü babam yetim kaldı babamla evlenir misin?

Maaşı var evi de var.

Dilenmekten kurtul dedim.

Koca kahrını kim çekecek deyip gitti.

85 yaşında emekli albay tanırım.

Ankara’dalar.

Eşi de hasta.

Bakıcı bir Türk bulamadılar.

Ukraynalı üniversite mezunu bir bayan bakıcılık yapıyor.

Ayda 1500 dolar alıyor.

Biz de çalışan bulunmayınca yabancılar kazandıkları dövizi Ukrayna’ya taşıyor.

İstanbul’da çalışan karı koca çocuklarına bakacak bir hanım aramışlar.

Yok oğlu yok.

Bir Rus kadın gelmiş ben çalışırım demiş.

O da yüksek tahsilli.

Ayda bin dolara bakıcılık yaparmış.

Bir tarihte köylü bir vatandaş.

Şu bizim oğlana ha bir süpür gecilik bul dedi.

Belediye yetkilikleri peki dedi.

Köylü görürse bana ne der diyerek çalışmadı.

Şimdi arada iş bulursa çalışıyor.

Şimdiye kadar emekli olurdu.

Treni kaçırdı.

Pişman oldu ancak fırsat kaçtı.

Avrupa’ya giden gurbetçi kardeşlerimiz gavurun pisliğini temizliyor.

Türkiye’de ise o işi yapmaz.

Gören ne der.

Demesi yok mu? Tembelliğin daniskası.

Bu zihniyeti yıkmak lazım. Çalışmak ibadetten sayılır denildiği gibi.

Başkasının sırtından asalak olup geçim yolu bulursan.

Elbette fakirlik paçadan akar.

Kalın sağlıcakla...