YARDIMIN GİZLİSİ

Otuz yıl önceydi. Bir Ramazan günü rahmetli Dabakçı Hoca,

Yanıma yaklaştı:

- Mahallenizde muthaç ve fakir üç isim vereceksin, yalnız kumar, işret gibi huyları olmayacak.

Dul ve yetimi olan muhtaçlar daha makbul geçer.

Demişti.

Ben de, bildiğim üç isim yazdırdım.

Bir de tenbih etti...

- Kimseler duymasın emi!

Öğrendim ki, rahmetli Dabakcı Hoca: İtimata layık, müteber kişi olarak,

Perekzade rahmetli Hacı Mustafa Efendiye kuryelik yapıyormuş.

Yani bir nevi sır katibi.

Sevabı bol olsun diye.

Hayır-hasenat gizli olmalıdır.

Dellal olup, yaptığı hayırla övününenler.

Veya, bir bardak su verip kırk kere başa kalkanlar...

Hayırın sevabını kaçırırlar,

İşte Dabakçı hoca vasıtasıyla,

Hayır ve hasenatıyla ün yapmış Perekzade Hacı Mustafa Efendi,

İslam’ın edep ve terbiyesini telkin etmişti İslam’a...

Nur içinde yatsın.

Pısının Hacı Ahmet Efendi, meşhur ve maruf hitabesiyle,

Aksaraylısının saygısını kazanmıştı.

Ulu Cami’de.

Açık ve saçık vaizleriyle ün yapmıştı. Satışı da pek fazlaydı.

Bilhassa kadınların bir çığ gibi biriktiği cami bölmesinde,

Yer yurt bulunmazdı.

Hopörler tertibatının günah diye girmediği Ulu Camide

Pısının Hacı Ahmet Efendi o gür sesiyle,

Tek tek anlatırdı dinin sosyal yanını,

İlginç misallerle dinletirdi cemaate,

Hemde, hiç çıt çıkmadan,

Kabri nur olsun...

Kadızade Şükrü Efendi

Hem müftü, hem de Arabiyesi kuvvetli vaizleriyle bir otorite idi Aksaray’ımızda,

Davetlere pek ender gider, ve de karıncayı incitmeden korkardı.

Kur-an’dan ayetler okur,

Herkesin anlayabileceği şekilde,

Açarda açar.

Manalandırırdı beyinlerde!

Allah gani gani rahmet eylesin.

Müftü Sadık Hoca, en seri mizacı olanıydı.

Elinde baston, bir ordu kumandanı otoritesiyle,

İdare ederdi imam ve müezzinleri.

Bir şikayet bir dargınlık bir görev boşluğu mümkün mü,

Cuma günleri altında Kıbrıs eşeği kalanlar camiine gider,

Vaiz ve nasihatlardan sonra,

Cuma hutbesini okur, namaz kıldırır,

Ördeği yemediği günler,

Saç böreğini afiyetle yer.

Evine dönerdi.

Nur içinde yatsın...

Yeni yapı Hükümet Konağı ile Adliye arasında,

Rahmetli İbiş Hocanın evi vardı,

İbiş Hoca kahverengi eşeği ile sabah, akşam yatsı vakitleri,

Coğlakı da orta mescide gelir namaz kıldırıp giderdi.

Hastalık hariç kış, yaz.

İbiş Hocanın görevini ihmal ettiği,

Tek vakit namazına gelmediği, görülmemiştir.

Çok zeki ve kuvvetli hafızasıyla isim yapmış sözü sohbeti dinlenir.

Ahlak ve törelerine imrenilecek kişiliğe sahipti.

Allah’ın rahmeti üzerine olsun.