ZAMANE KADINI ŞANSLI

Evimin altındaki dükkan önünde oturuyorum.

Bebesini çocuk arabasında kolayca taşıyordu çoğu kadınlar.

Anladım ki çocuk arabası olmayan kadın yoktu.

Çocuğu kucağında ve sırtında taşıyan kadınları hatırladım.

Ve şimdinin kadınları çok çok şanslı diye düşünüyorum.

Eskiden her iki evden birinde sağmal inek bulunurdu.

Gündüz merada otlayan hayvanlar akşam vakti evlere dağıldı mı,

Bağdan, bahçeden kavaklıktan yolunan otlar olmadı mı ineğin önünde sabah sütü pek az olurdu.

Bu sebepten evin kadını her gün ot tedarikine bakardı.

Evvelden çarşı ve pazarda pilavlık bulgur satılmazdı.

Her ev bir yıllık pilavlık bulgurunu evinde yapardı.

Kırmızı şahman buğdaydan yapılırdı pilavlık bulgur.

Tandır üstüne konan kocaman kazanda bulgur kaynatılır.

Taneler yumuşadı mı kamıştan örülmüş hasır üstüne çıkarılır, suyu iyice süzülürdü.

Soku denen oyulmuş taşta tokmaklanırdı kaynamış buğday.

Tanenin kapçığı çıkıncaya dek tokmaklanır,

Sonra da sergiler üzerine yayılır.

Güneşte bir iyice kurudu mu, rüzgarda savrulur.

Tane buğdaylar un değirmeninin yavrusu el değirmeninde iki üç kişi ile çekilir.

Kırık buğdaylar elekte elenir.

Elek üstündeki pilavlık bulgur küplere konur.

Arkasından erişte, makarna, kuskus ile demirbaş yiyecekleri süslerdi.

Bütün bu yorucu iş evin kadınının vazifesi idi.

Bahçe görmek, sebze ekip dikmek, fasulye, patlıcan, biber, domates kurutup torbalara doldurulur, kilere asılırdı.

Daha neler neler...

Bunları düşündükçe,

Zamane kadınları çok çok şanslı demek zorundayım.

Allah nazardan saklasın.

Kalın sağlıcakla...