30 AĞUSTOS BİR TÜRK MUCİZESİDİR   KUTLU OLSUN (3)

Hazırlanan taarruz plânına göre 1 inci Or­du Kuvvetleri Afyon batısından kuzeye doğru taarruza geçtiklerinde, Afyon doğusu ve kuze­yinde bulunan 2 nci Ordu Kuvvetleri de taar­ruzla düşmanın kesin sonuç almak istediğimiz 1 inci Ordu bölgesine kuvvet kaydırmasına en­gel olacak ve Döğer bölgesinde bulunan düşman ihtiyatlarını kendi üzerine çekmeğe çalışacak, Süvari Kolordusu da Ahır Dağları'ndan aşa­rak düşman yan ve gerilerine taarruz edecek, düşmanın İzmir'le telgraf ve demiryolu irtiba­tını kesecekti. Taarruzdan önce iki tarafın kuvvet durumu şöyle idi:

İki ordu insan sayısı yönünden aşa­ğı yukarı birbirine denk görünüyordu. Makineli tüfek, top, uçak ve özellikle motorlu araç­lar yönünden   ise üstünlük Yunan   Ordusu'ndaydı. Ayrıca Türk Ordusu'nun elindeki tüfek,  makineli tüfek ve toplar hem eski model hem de de­ğişik cins vetipteydi. Bu yönüyle de cepha­ne ikmalinde Türk Ordusu büyük zorlukla kar­şı karşıyaydı. Bazı topların cephanesi pek az­dı. Örneğin 2 nci Kolordu emrindeki Rus malı havan bataryasının sadece 56 mermisi vardı. Türk Ordusundaki  topların  hiç   birinin   yedek  parçası bulunmuyordu. Yunan toplan seri ateşli ve bol cephaneliydi. Tüfek ve makineli tüfekleri aynı cins   ve  yeniydi.   (İngiliz    tüfek ve makineli   tüfekleri)   Cephaneden  yana  da bir sıkıntıları yoktu. Taarruz edecek olan bir ordunun zafere ulaşması için genel kaide, savunma yapan düşmanın 3 katı kadar  büyüklükte  bir kuvvete sahip olmasıdır. Halbuki Türk Ordusu 1/1 'lik bir gücü bile  sağlayamamıştı!.. Yalnızca süvari  olarak yani atlı birliklerde Türk ordusu büyük bir üstünlüğe sahipti. Bir taarruz ve özellikle de takip harekâtında tank ve zırhlı araçların bulunmadığı o zamanki savaşlarda, süvarinin oynayacağı rolün çok önemli olduğu yadsınamazdı. Peki bu koşullara rağmen taarruz etme cüretini nereden alıyorduk? Tabi ki ''Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur!'' ve ''Benim için ordumuzun değerini anlatmada ölçü birimi şudur: Türk Ordusu'nun bir birliği, karşısındaki eşidi birliği kesinlikle yener. İki katını durdurur ve bağlar.'' diyen ulu önder M.K. Atatürk'ten.

Mustafa Kemal Paşa, ordu birlikleri arasında bir futbol maçı organize edilmesi bahanesiyle ordu komutanlarını Akşehir'e davet etti. Böylece Yunanlıların ve İşgal Devletlerinin dikkatleri çekilmeyecekti. 28 Temmuz gecesini, komutanlarla genel taarruz hakkında konuşarak geçirdi ve gereken direktifleri verdi. Plana itiraz eden ve ''Buna karar verenler tarihe karşı büyük vebal altında kalırlar. Adama vatan haini derler.'' diyen Harbiye'den hocası Yakup Şevki Paşa'ya da ''Korkmayın Paşam. Tarihe ve millete karşı bütün sorumluluk bana aittir.'' diyen Mustafa Kemal Paşa, daha sonra 20 Ağustos 1922'de, 26 Ağustos 1922 sabahı düşmana taarruz edilmesi emrini verdi. Çok gizli bir şekilde yürütülen bu olayları kamuoyundan saklamak maksadıyla, 21 Ağustos'ta Çankaya köşkünde bir çay daveti verileceği gazete ve ajanslara bildirilmişti.

26 Ağustos sabahı Başkomutan Mustafa Kemal Paşa, yanında Genelkurmay Başkanı Fevzi Paşa, Batı Cephesi Komutanı İsmet Paşa ile birlikte muharebeyi idare etmek üzere Kocatepe'deki yerini aldı. Büyük taarruz burada başladı. Topçuların sabah saat 4:30'da taciz ateşi ile başlayan harekat, saat 5:00'de önemli noktalara yoğun topçu ateşi ile devam etti. Piyadelerimiz, Sabah 6:00'da Tınaztepe'ye hücum mesafesine yaklaşarak, tel örgüleri aşıp, Yunan askerini süngü hücumu ile temizledikten sonra, Tınaztepe'yi ele geçirdiler. Bundan sonra, saat 9:00'da Belentepe, daha sonra Kalecik Sivrisi düşmandan temizlendi. Taarruzun birinci günü, sıklet merkezindeki 1inci Ordu Birlikleri, Büyük Kaleciktepe'den Çiğiltepe'ye kadar 15 kilometrelik bir bölgede düşmanın birinci hat mevzilerini ele geçirdi. 5inci Süvari Kor. düşman gerilerindeki ulaştırma kollarına başarılı taarruzlarda bulundu. 2nci Ordu da cephede tespit görevini aksatmadan sürdürdü.