Sende az dalkavuksun      

Bir yazımdan dolayı bana mesaj atan arkadaş, nerede ise yağcı olduğumu söylemiş. Valla ben pek yağcılığı beceremem, ama sen bana bunu niçin yazdığını çok iyi biliyorum. Başkalarına yağcı derken, daniskasını yapıyorsun, çok olmasa da sende az dalkavuksun. Bunu bir fıkra ile pekiştirmek istiyorum.

       “Eskiden konaklarda dalkavuk bulundurmak adetmiş. Konağın birinde bir gün Bey demiş ki :

        Bir dalkavuk alacağım, filan gün imtihan var, sağa sola haber salınız...

       Derken o gün gelmiş, kapının önünde dalkavuk adayları sıra olmuş.

        Biri içeri alınmış Bey sormuş:

      Sen dalkavuk musun?

       Evet efendim...

 Ama sen dalkavuğa hiç benzemiyorsun...

Olur, mu efendim? Ben filan Bey'in yanında şu kadar, fişmekan Bey'in yanında da bu kadar sene dalkavuk olarak çalıştım...

 Bey:

       Olmadı, sen çık... demiş...

Derken ikinci, üçüncü... adaylar gelmiş, konuşma hep aynı, cevaplar hep aynı...

 Bey, dalkavuğunu bulamayacağını düşünmeye başlamış ki, içeri biri girmiş.

        Bey:

 Söyle bakalım sen dalkavuk musun?

 Evet efendim...

Ama sen dalkavuğa hiç benzemiyorsun...

 Hayır, hiç benzemem efendim...

 Dur bakayım, biraz da benziyorsun galiba...

Evet efendim. Ben biraz da dalkavuğa benzerim...

 Bey hemen dışarı haber salmış:

       Tamam, ben dalkavuğumu buldum... demiş.

        Sevgili kardeşim ben aşırı tarafsam sende biraz az dalkavuk ol bakalım.

                      HOCANIN ŞAMARI

Herkesin bir tarafı olduğunu bilmeyen yoktur, ama bazen birilerine vurur birilerini kayırırız. Hedef tahtası yaptıklarımıza keyfi hakaret ederiz ama kendimizin öyle suçsuz olmadığımız anlamına gelmez. Onuda bir Hocanın fıkrası ile anlatalım.

           “Bir gün Hoca sallana sallana yolda yürürken, biri arkadan ensesine kuvvetli bir tokat atar. Hoca nerdeyse yere düşecek. Hoca hiddetle:

 Ne cüretle vuruyorsun!..

Genç adam, biraz ukala bir tavırla, kısaca özür diler. Küçük bir hata yaptığını, Hoca'yı bir arkadaşına benzettiğini söyler. Ayrıca, Hoca'nın olayı büyüttüğünü belirtir.

Bunun üzerine, Hoca'yı mahkemeye gitmekten başka bir şey tatmin etmez. Hoca ısrarlıdır ve genç adamın kabul etmekten başka çaresi yoktur.

Kadıya giderler. Kadı her iki tarafı da dinler. Ancak kadı genç adamın arkadaşı olduğundan, onu müşkül durumdan kurtarmanın çaresine bakarken, Hoca'yı da yumuşatmaya çalışır...

 Hoca, hislerini anlıyorum. Herkes aynı şeyleri hissederdi bu durumda. Şimdi ne dersin, bu genç adam kendine bir tokat atsa kabul eder misin?

 Hoca tatmin olmaz, ısrar eder: "Mahkeme yapılsın." der.

 Bunun üzerine kadı, genç adama 5 kuruş ceza verir ve gidip getirmesini söyleyip kürsüden iner. Hoca, genç adamın dönmesini bekler. Bir saat geçer, iki saat geçer fakat genç adamdan ses sedayoktur. Mahkeme kapısının kapanmasına az kalmışken, Hoca kadının, en meşgul bir anında ensesine okkalı bir tokat atar ve ekler.

 Kusura bakma kadı efendi, daha fazla bekleyemeyeceğim...Gelirse söyle ona, 5 kuruşu sana versin!... der.

      Ne yapalım bazen derdimize bu kıssalar yetişiyor.