DÜNYADAN AYRILMAK

Dünya iki kapılı bir handır. Birisi giriş, diğeri çıkış kapısıdır. Giriş kapısı sevgi saçarken çıkış kapısı üzüntü kapısıdır. Onun için ölümün incilisi var, sancılısı var denir. İncili olan dünyadaki işlerini yoluna koyup güzelliklerini yaşayarak ayrılmaktır. Sancılısı ise çocuklarını ufak yaşta bırakıp onlara yarım hayat yaşatmandır. Dünyanın sonsuz olmadığı belli, bir garip sona gidiş vardır.

Ölüm bir köprüdür dostu dosta kavuşturur. Hakikat ölümdedir. Ölümü tanımayan hakikati bilemez. Ölüm hayatın durma noktasıdır. Sırda oradadır. Ölümü bilmeyen gerçeği bilemez. Onun için insanın mutlaka ölmeden önce ölmesi gerekir. Ölümü hiç unutmaki seni yanlış yapmaktan korusun. Nefsin mücadelesi ölüm korkusu ile bastırılır. Ölümden en fazla korkan insanlar, yaşamayı bilmeyen insanlardır. İnsanın uyum sağlayabilme yeteneği sınırsızdır. Kesin olan ölümdür.

Ömrüm özenle sakladığım bir sarı lira idi, vakit geçip sandıktan çıkardığımda birde baktım tedavülden kalkmış. Anladımki hayat bisiklete binmek gibidir pedali çevirdikçe düşmezsin. Dünya hancı; biz yolcu ömrün ilkbaharından geçtik ,kışa geldik, saçımıza kar yağdı. Epey ömür sürdük , yaşadık. Hiçbirşey anlamadık . Nası geçti yıllar. Geçen ömrümüz, yıllarımız sanki bir anda kaybolup hayal oldu. Geçmiş ne kadar çabuk geçti ise gelecekte öyle geçecek.

Ölüm trene benzer , tren hangi istasyonda durursa yolcusu orada iner. Marifet Mevlana gibi ölümü düğün gecesi yapmaktır. Ölünce perde kalkar , hakikat görünür sevgiliye hasret biter. Zaten doğduğumuz gün ölüme adayız . Bunu bilirsek korkmamıza gerek kalmaz . Ölüm yok olmak değil yalan dünyadan hakikat olan dünyaya geçiştir. Aslımız toprak , yaşadığımız sürece toprak bizi besledi. Ölünce toprağa tohum olarak gömüleceğiz.

Allah’a götüreceğimiz hediye paketinde bütün güzellikler içinde olsun. Orada da yaşam devam ediyor .Ölüm Allah’ın bize verdiği en güzel hediyedir.

Okuyucu dostlarıma güzel yaşamlar diliyorum . Sen giderken ağlamıştın orası için bil giderkende ağlıyacaksın burası için.

ÖLÜM

Yıllarca çalışmanın iki büklüm ettiği bir ihtiyar adam, ormanda çalı çırpı topluyordu.Topladıklarını bir araya getirdi, bağladı zor zahmet sırtlanarak kulübesine doğru yola çıktı.Yolda uzun yıllar boyunca ne kadar çalıştığını düşündü ve kendi kendisine acımaya başladı . Birden bire artık bu hayata daha fazla dayanamayacağını gösteren bir tavırla sırtındaki çalı çırpı yükünü yere fırlattı ve kendi kendine söylendi.

Eğer bu ise artık tahammülüm kalmadı. Ölüm meleği bir an önce gelsin ve benim canımı alsın daha iyi! Ölmenin yaşamaktan daha iyi olduğunu söyleyen adam daha sözlerini tamamlamamıştı ki , ölüm meleği karşısına çıktı ve ona Beni çağırdığınızı duydum. Bir isteğinizmi var efendim? dedi.

İhtiyar adam cevap verdi ; Lütfen efendim , şu çalı çırpı demetini sırtıma yüklemede yardım edermisiniz?